در سالهای اخیر، پیشرفت چشمگیر ارتباطات و نیاز به تبادل سریع و امن اطلاعات در بستر اینترنت، کاربران را به سمت استفاده از تکنولوژی های جدید، سریع و ایمن سوق می دهد. در این میان، فیبر نوری با توجه به ماهیتش، راهکار بسیار مناسبی نسبت به سایر تکنولوژی های دیگر نظیر ADSL، ارتباطات بی سیم می باشد. تا آنجا که سرعت انتقال در این رسانه تا چند 10 برابر ارتباطات مسی و بی سیم می باشد. مودم های سازگار با این تکنولوژِی به اختصار ONT نامیده می شوند.
دستگاه ONT مخفف Optical Network Terminal مي باشد که عملکردي شبيه مودم (مدولاتور/دي مدولاتور سيگنال الکتريکي انتقالي از طريق کابل مسي) را دارد. با اين تفاوت که اين دستگاه توانايي ايجاد و دريافت پالس هاي نوري را دارد. اطلاعات مختلف نظير صوت و ديتا در کنار يکديگر روي يک خط فيبرنوري ارسال و دريافت مي گردند. دستگاه هاي ONT که به رايج در محاوره، مودم ONT ناميده مي شوند داراي ورودي تلفن (پورت FXS) براي انتقال صوت و داراي ورودي هاي اترنت (شبکه LAN) براي انتقال ديتا مي باشند. گاها در ساختار اين مودم ها، آنتن هايي تعبيه شده است که تکنولوژي انتقال بی سیم ديتا را فراهم مي آورند. آنچه که مودم ها را از نظر توانايي و هزينه متفاوت مي سازد، نوع طراحي ، سخت افزار و تکنولوژي هاي بکار رفته در ONT ها مي باشد. تعداد و نوع پورت هاي شبکه (100-based يا 1000-based)، تعداد پورت هاي تلفن (POTS یا FXS)، در صورت پشتيباني از تکنولوژي بي سيم؛ تعداد، گين و فرکانس کاري آنتن ها از جمله مواردي است که کارايي و هزينه ONT را تعيين مي کند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.